غـــــریبه
هـــــی غـــــریبه!
روی کـــــسی دســـــت گـــــذاشتی
کـــــه هـــــمه ی دنـــــیای مـــــنه!
بـــــی وجـــــدان،
اینـــــقدر راحـــــت عـــــزیزم صـــــدایش نــــــکن!
+ نوشته شده در شنبه بیست و هفتم تیر ۱۳۹۴ ساعت 17:7 توسط محمدجواد
|
در یک روز خزان پاییزی ، پرستویی را در حال مهاجرت دیدم به او گفتم : چون به دیار یارم میروی به او بگو دوستش دارم و منتظرش می مانم ... بهار سال بعد پرستو نفس نفس زنان آمد ، و گفت : دوستش بدار ولی منتظرش نمان ... M H P